Ari Edwald og Silfrið

Mér leiðast yfirleitt málefni líðandi stundar og slepp oftast nokkuð vel hjá því að upptaka huga minn með óþarfa innbrotum. Langar þó aðeins að blaðra um mál Ara Edwalds og Silfur Egils sem kom upp um daginn.

Las grein Ara í Fréttablaðinu þar sem hann telur víst að hann hafi verið kominn með samning við Egil um áframhald Silfursins. Hann líkir meintum samningsbrotum af hálfu Egils við fótboltakappa og annað í þeim dúr, að þeir geti ekki sagt upp samningi ef þeir eru á annað borð á honum. Ari fullyrðir að þarna hafi verið kominn skýr samningur með tölvupóstssamningum og rekur sínar skoðanir á því. Það er þó á hreinu að það var ekki kominn samningur, ekki nelgdur, heldur óljós símtöl og tölvupóstssamskipti.
-
Það er bara þannig að lífið breytist á hverri sekúndu, menn skipta um skoðun og Egill gerði það. Það þarf ekkert að koma á óvart, og það er óþarfi að vera gera úr þessu blaðamál og læti. Það var neðanbeltis af Ara að gefa upp laun Egils á bloggsíðu hér um daginn.

-
Hinsvegar bendir Ari á, eins og nokkrir hafa gert í ljósi þessa máls, að það sé athugavert þegar RÚV er að blanda sér í popúlískt sjónvarpsefni til að ná í auglýsendur. Það er fínn punktur í því, minnir að Jón Kaldal hafi einnig skrifað um þetta um daginn, að RÚV ætti að ryðja veginn, en ekki vera að kaupa bestu leikmennina úr öðrum liðum.

Ætla ekki að nöldra eitthvað yfir því enn sem komið er. Páll og félagar í Efstaleitinu er nýbúnir að fá nýja fyrirkomulagið í hendurnar. Við skulum sjá hvar við stöndum eftir nokkrar öldur.

(fyrir dagblöð og aðra miðla, það er bannað að endurbirta þessi skrif nema með leyfi frá kvikmyndastráknum).

Athugasemdir

[Kleópatra Mjöll Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 12.6.2007 kl. 11:00]

Mér leiðast yfirleitt málefni líðandi stundar og slepp oftast nokkuð vel... vá hvað ég er sammála þessu ... málefni líðandi stundr eru yfirleitt eitthvað til að dreifa athygli okkar frá því sem skiptir máli

kveðja

[Jóna Á. Gísladóttir, 12.6.2007 kl. 16:04]

Æi ég er svo fegin þegar einhver orðar hlutina fyrir mig eða kannski frekar segir þá upphátt. Maður lifir í þjóðfélagi þar sem manni finnst maður skyldugur til að láta sig málefni líðandi stundar varða og hafa áhuga á þeim. Mér líður oft eins og hálfgerðri ljósku þegar ég er ekki inn í málunum og þess vegna er svo gott þegar aðrir segja þetta upphátt fyrir mig.