Frábærar fréttir

Mikið var ég glaður þegar ég sá kastljósið í kvöld. Að Bjarni Ármansson og Hannes Smárason skyldu báðir ákveða að hætta með öll sín viðskipti. Sérstaklega fannst mér gott þegar Bjarni sagði að hann hefði fengið nóg af þessu peningadóti öllu saman og ákveðið að hér væri gott að stoppa. Hannes Smára var öllu mýkri, þó var gott þegar hann reimaði á sig heimspekilegu skóna, talaði um að heilinn á sér væri eins og lítill spilltur krakki sem ávallt vildi meira og meira og meira. Allt væri ekki einu sinni nóg. Kauðarnir ætla því að njóta lífsins, að sjá til þess að þeir, skyldfólk og vinir gæti notið þess að vera rétt ofan við miðju í fæðukeðjunni það sem eftir lifir hins veraldlega lífs, restina ætla þær að leggja í hendurnar á hinum ýmsu góðgerðarfyrirtækjum.

Það var fallegt sem Bjarni lét verða lokaorð sín í þættinum; "Hvað erum við að verja með þessari útrás, hvaða lífsstíl? Hverju eru við raunverulega að áorka? Erum við að hjálpa Íslandi í montbaráttu vestrænna ríkja í hagvexti? Hver virði er hún fyrir okkur, mig, fólkið í landinu. Svo við getum gert hvað? Séð áhyggjulaust um uppeldi barnanna okkar? Nei, staðan sem við erum í er afar slæm, ekki einu sinn fólk með meðaltekjur getur "notið lífsins", flest okkar þurfa að ganga frá sér dauðum til þess eins að geta átt 48 mínútur á kvöldin með sjálfu sér. Eigum við að lifa lífinu að berjast fyrir þessu mínútum, eigum við að lifa lífinu örþreytt inn í einhverju, í raun ömurlegu peningaeltinga-plotti sem við höfum komið okkur í. 

Maður sá í augunum á Hannesi, drenginn sem vildi bara verða drengur en ekki fullorðinn maður í þykjustuleik, þar sem skammlíf eignanjótun og samfélagsviðurkenning er eini gjaldmiðillinn.

Persónulega finnst mér þetta skrítið, peningarnir eru það eina sem er þessi virði að lifa fyrir.