28.2.2008 | 20:36
Hvaš helduršu aš žś sért?
Sį žetta hjį Žorvaldi Žorsteinssyni, stal žessu samviskulaust.
“Blind date” er hugtak sem aš jafnaši er notaš um stefnumót tveggja einstaklinga sem ekki žekkjast. Hugmyndin er žį aš gefa tveimur manneskjum fęri į aš hittast til aš mįta sig hvora viš ašra, gjarnan meš “nįnari kynni ķ huga” eins og žaš var kallaš ķ smįauglżsingunum ķ gamla daga. Viš slķk tękifęri er rauš rós ķ barminum eša samanbrotiš dagblaš undir handarkrikanum oftar en ekki lykillinn aš žvķ aš fólk beri kennsl hvort į annaš. Žaš kemur sér upp einhverri handhęgri merkingu til aš žekkjast. Rétt eins og fólkiš į rįšstefnunni meš barmmerkiš sem segir allt sem žarf; “K. Holmes – Secretary – Human Resources” Og žį vitum viš žaš.
Erum viš ekki öll alin upp til aš verša merkt? Merkt, žannig aš ašrir viti hvaš viš erum? Vorum viš ekki öll spurš hins sama sem börn og unglingar, nefnilega;
“Hvaš ętlaršu aš verša?” Rétt eins og aš viš vęrum öll ęskuįrin aš undirbśa okkur fyrir eitthvert furšufataball, - įkveša ķ hvaša bśningi viš ętlušum aš męta?
Hvaš ętlar žś aš verša? Eins og aš žaš sem viš vorum į unglingsįrum dygši ekki til. Viš yršum aš verša eitthvaš annaš og meira. Eša datt einhverjum ķ hug aš hann eša hśn vęri nóg? Vorum viš ekki vandlega vöruš viš slķkum hugmyndum?
Žaš aš ętla aš męta sem mašur sjįlfur į balliš eša “śt ķ lķfiš” eins og žaš heitir lķka, er einhverra hluta vegna ekki bošleg hugmynd og jafngildir žvķ aš verša “ekki neitt”.
”Ętlaršu aš hętta ķ skóla? Og verša ekki neitt?”
Sį sem vill ekki verša eitthvaš annaš en hann sjįlfur į furšufataballinu į meš öšrum oršum į hęttu aš verša ómerktur, ómerkjanlegur, marklaus, merkingarlaus, algjört ómark. Viš veršum öll aš verša eitthvaš. Bara eitthvaš! Bara hvaš sem er annaš en žetta flatneskjulega “ég” sem enginn getur haft įhuga į til lengdar.
En hvaš er žetta ég? Hvaš er eitt stykki manneskja? Hvar byrjum viš? Hvar sleppir okkur? Hvert er okkar įhrifasvęši? Erum viš eingöngu žaš sem viš lęrum eša kunnum? Eša erum viš žaš sem viš gerum? Žaš sem viš höldum? Vorum? Munum? Eša erum viš etv. fyrst og fremst myndin af okkur? Ljósmyndin, ķmyndin, portrettiš? Erum viš žaš sem ašrir sjį til okkar? Heyra um okkur? Muna? Finna? Frétta? Eša erum viš kannski allt žetta og meira til? Einhvers konar samnefnari alls sem er, var og veršur og orš nį ekki yfir?
Orš er ekki žaš sem žaš merkir. Orš er bara orš. Žaš sem žaš merkir, žaš sem žaš er hengt į okkur til hęgšarauka, er eitthvaš allt annaš og meira. Hvort sem viš notum sérheiti, samheiti, starfsheiti, titil, menntagrįšu, tign, hlutverk eša eitthvaš allt annaš. Žetta, sem oršiš er aš reyna aš merkja, er bara žaš sem žaš er. Og žaš er ķ sjįlfu sér nóg. Miklu meira en nóg. Margfalt meira en oršiš sem žaš er merkt meš. Žannig ert žś. Margfalt meira en oršiš sem merkir žig.
Žaš er ķ senn grįtlegt og fyndiš žegar barni er hótaš meš žvķ aš žaš verši ekki neitt, verši žaš ekki eitthvaš eitt. Žessi glęfralega bįbylja er hins vegar tķmanna tįkn; dęmigert afsprengi ofneyslusamfélags sem mišar allt viš skortinn og žaš sem ķ orši kvešnu er ķ boši utan viš manneskjuna fremur en rķkidęmiš og žaš sem bķšur óuppgötvaš og óoršaš innra meš henni.
Žvķ er gjarnan haldiš fram aš allir sem viš hittum į lķfsleišinni séu į einhvern hįtt endurspeglun okkar sjįlfra. Žaš er t.d. vištekin ašferš ķ mešferšarfręšum aš kenna fólki aš heimfęra žaš sem athyglin beinist aš ķ umhverfinu upp į sitt eigiš innra lķf. Aš viš séum žannig į sķfelldu óvęntu stefnumóti ķ žessari tilveru okkar og aš lķfsgęši okkar felist žvķ öšru fremur ķ forvitninni um hvašeina sem į vegi okkar veršur.
Sé eitthvaš til ķ žessu hlżtur manneskjan sem žrįast viš aš verša eitthvaš eitt į ballinu og mętir sem “ekki neitt”, aš eiga mörg skemmtileg “blind date” ķ vęndum. Ekki eingöngu viš žį sem žar bķša hennar, heldur ekki sķšur viš sjįlfa sig eins og hśn birtist ķ hverjum og einum dansfélaga, hverju stefi, hverju spori, hverri snertingu, hverju nafnspjaldi, hverju portretti, hverju orši.
Žorvaldur Žorsteinsson
“Blind date” er hugtak sem aš jafnaši er notaš um stefnumót tveggja einstaklinga sem ekki žekkjast. Hugmyndin er žį aš gefa tveimur manneskjum fęri į aš hittast til aš mįta sig hvora viš ašra, gjarnan meš “nįnari kynni ķ huga” eins og žaš var kallaš ķ smįauglżsingunum ķ gamla daga. Viš slķk tękifęri er rauš rós ķ barminum eša samanbrotiš dagblaš undir handarkrikanum oftar en ekki lykillinn aš žvķ aš fólk beri kennsl hvort į annaš. Žaš kemur sér upp einhverri handhęgri merkingu til aš žekkjast. Rétt eins og fólkiš į rįšstefnunni meš barmmerkiš sem segir allt sem žarf; “K. Holmes – Secretary – Human Resources” Og žį vitum viš žaš.
Erum viš ekki öll alin upp til aš verša merkt? Merkt, žannig aš ašrir viti hvaš viš erum? Vorum viš ekki öll spurš hins sama sem börn og unglingar, nefnilega;
“Hvaš ętlaršu aš verša?” Rétt eins og aš viš vęrum öll ęskuįrin aš undirbśa okkur fyrir eitthvert furšufataball, - įkveša ķ hvaša bśningi viš ętlušum aš męta?
Hvaš ętlar žś aš verša? Eins og aš žaš sem viš vorum į unglingsįrum dygši ekki til. Viš yršum aš verša eitthvaš annaš og meira. Eša datt einhverjum ķ hug aš hann eša hśn vęri nóg? Vorum viš ekki vandlega vöruš viš slķkum hugmyndum?
Žaš aš ętla aš męta sem mašur sjįlfur į balliš eša “śt ķ lķfiš” eins og žaš heitir lķka, er einhverra hluta vegna ekki bošleg hugmynd og jafngildir žvķ aš verša “ekki neitt”.
”Ętlaršu aš hętta ķ skóla? Og verša ekki neitt?”
Sį sem vill ekki verša eitthvaš annaš en hann sjįlfur į furšufataballinu į meš öšrum oršum į hęttu aš verša ómerktur, ómerkjanlegur, marklaus, merkingarlaus, algjört ómark. Viš veršum öll aš verša eitthvaš. Bara eitthvaš! Bara hvaš sem er annaš en žetta flatneskjulega “ég” sem enginn getur haft įhuga į til lengdar.
En hvaš er žetta ég? Hvaš er eitt stykki manneskja? Hvar byrjum viš? Hvar sleppir okkur? Hvert er okkar įhrifasvęši? Erum viš eingöngu žaš sem viš lęrum eša kunnum? Eša erum viš žaš sem viš gerum? Žaš sem viš höldum? Vorum? Munum? Eša erum viš etv. fyrst og fremst myndin af okkur? Ljósmyndin, ķmyndin, portrettiš? Erum viš žaš sem ašrir sjį til okkar? Heyra um okkur? Muna? Finna? Frétta? Eša erum viš kannski allt žetta og meira til? Einhvers konar samnefnari alls sem er, var og veršur og orš nį ekki yfir?
Orš er ekki žaš sem žaš merkir. Orš er bara orš. Žaš sem žaš merkir, žaš sem žaš er hengt į okkur til hęgšarauka, er eitthvaš allt annaš og meira. Hvort sem viš notum sérheiti, samheiti, starfsheiti, titil, menntagrįšu, tign, hlutverk eša eitthvaš allt annaš. Žetta, sem oršiš er aš reyna aš merkja, er bara žaš sem žaš er. Og žaš er ķ sjįlfu sér nóg. Miklu meira en nóg. Margfalt meira en oršiš sem žaš er merkt meš. Žannig ert žś. Margfalt meira en oršiš sem merkir žig.
Žaš er ķ senn grįtlegt og fyndiš žegar barni er hótaš meš žvķ aš žaš verši ekki neitt, verši žaš ekki eitthvaš eitt. Žessi glęfralega bįbylja er hins vegar tķmanna tįkn; dęmigert afsprengi ofneyslusamfélags sem mišar allt viš skortinn og žaš sem ķ orši kvešnu er ķ boši utan viš manneskjuna fremur en rķkidęmiš og žaš sem bķšur óuppgötvaš og óoršaš innra meš henni.
Žvķ er gjarnan haldiš fram aš allir sem viš hittum į lķfsleišinni séu į einhvern hįtt endurspeglun okkar sjįlfra. Žaš er t.d. vištekin ašferš ķ mešferšarfręšum aš kenna fólki aš heimfęra žaš sem athyglin beinist aš ķ umhverfinu upp į sitt eigiš innra lķf. Aš viš séum žannig į sķfelldu óvęntu stefnumóti ķ žessari tilveru okkar og aš lķfsgęši okkar felist žvķ öšru fremur ķ forvitninni um hvašeina sem į vegi okkar veršur.
Sé eitthvaš til ķ žessu hlżtur manneskjan sem žrįast viš aš verša eitthvaš eitt į ballinu og mętir sem “ekki neitt”, aš eiga mörg skemmtileg “blind date” ķ vęndum. Ekki eingöngu viš žį sem žar bķša hennar, heldur ekki sķšur viš sjįlfa sig eins og hśn birtist ķ hverjum og einum dansfélaga, hverju stefi, hverju spori, hverri snertingu, hverju nafnspjaldi, hverju portretti, hverju orši.
Žorvaldur Žorsteinsson
Flokkur: Menning og listir | Breytt s.d. kl. 20:38 | Facebook
Athugasemdir
Flott....
Er aš lesa bók sem vekur upp fullt af spurningum ķ žessum dśr. The Giver!! Męli meš henni.
Katrķn Snęhólm Baldursdóttir, 29.2.2008 kl. 21:02
Bęta viš athugasemd [Innskrįning]
Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.