Útlenskur bifvélavirki

Hér eru allar auglýsingarnar sem við unnum fyrir vin okkar Zlatko sem á og rekur bílaverkstæðið Bílaþjóninn. Sjá auglýsingar hér.

Láttu drauma þína rætast - Rassskelling

Hérna er klipp úr mynd sem ég hef verið að undirbúa lengi. Myndin fjallar um "Mike Stone". Kappinn er afar upptekinn af því að lifa í núinu og finna hamingjuna. Áður en ég skrifa meira um Mike - þá læt ég fylgja litla og holla skammarræðu frá honum til okkar nútímafólks:

Óhamingjan

Það er sífellt verið að babla um að maður eigi að vera í núinu. Síðan ég gerði mynd um búddamunk hefur það sýnt rækilega fram á notagildi sitt. Það er virkar einhvern veginn þannig að þegar maður gengur með sjálfum sér þá verður meðvitund um eigin líðan mun meiri. Maður veit því betur hvernig maður stendur gagnvart sjálfum sér og er ekkert sérstaklega hissa þegar eðlileg áhyggju- og kvíðaferli svífa að með sjónum.

Þetta hefur gagnast undirrituðum afar vel á undanförnum árum. Í hvert skipti sem ég hef slugsað að setjast niður á rassinn og anda inn og út þá verð ég óöruggari með eigin tilveru, hræddari og sífellt að búast við óvæntum árásum frá góðvinum hverrar mannveru, sjálfsfyrirlitningu, áhyggjum... o.s. frv.

Einhvern veginn gerist það þannig eftir "núveru" að maður finnur innst inni að allt verður í lagi sama hvað gerist. Ég er alveg til í að leggja þá líðan inn í banka, en um leið og maður reynir að frysta vellíðan þá gengur hún úr sér. Þannig að þetta er gagnlegt en ekki geymanlegt. Það er því ljóst á þessum bæ að vinnunni verður aldrei lokið, það verður engin mínúta raunverulega frímínúta í framtíðinni. Árans puð þetta líf.

Af hverju var gefin út þessi bull-ranghugmyndabæklingur við fæðingu. Að maður ætti að leyta að hamingjunni, sem hefur ekkert notagildi, ekki einu sinni andstæðan, óhamingjan hefur raunverulegt notagildi. Bæði eru þessi fyrirbrigði yfirborðsleg og hrökkva skammt í þroskamyllunni. Það er eitthvað miklu mun dýpra sem orð ná ekki yfir sem maður þarf að kafa. Grunar mig.

Tek fram að þetta er ekki skrifað í predikunartón, hver og einn hefur sinn einstaka sam-mannlega innri þjáningarheim til að taka á við.

Tja, litrófið.

Útlenskur bifvélavirki II

Hérna er önnur auglýsing sem ég gerði fyrir Bílaþjóninn:

Afmæliskakan

Ég er þrjátíuogtveggja ára gamall í dag. Þessir dagar voru haldnir heilagir í æsku en svo lagðist það af þegar undirritaður var um fimmtán vetra. Þá fór maður að verða meiri "manneskja", gekk inn í samfélagið, fór að vinna, skólast þar sem næmni, skynjun, minni fór að dofna niður.

Okkur er ætlað að vera eitthvað kassafólk fyrir ósýnilegt skrímsli sem kallar sig eðliegur samfélagsborgari - þar sem maður á að nauðga sér svo og svo mikið pr. viku til að geta fengið þessar gullnu þrjátíu mínútur af sæmilegum stundum á kvöldin.

Þetta afmælisbarn óskar eftir því að verða aftur barn, hafa aftur gaman af eigin afmælum, fá skynjun og bjartleika æskunnar tilbaka. Gefa lítið fyrir lög og reglur annarra manna.

Galdurinn til að laga þetta er einfalt fyrirbrygði. Auðvelt er að finna þennan neista hvernær sem við viljum.

Svarið er svo augljóst að það tekur því ekki að nefna það.
Sendi afmæliskveðjur til sjálfs míns - 9 ára (mamma var eitthvað í burtu, Hildur frænka bakaði köku sem ég át með vanþakklæti, er þó afsakaður sökum aldurs).

Aflimað fólk og gamlar konur

Ég hef verið að lesa skemmtilega viðtalsbók um pólska leikstjórann Krzysztof Kieslowski. Téður Kristof sótti kvikmyndaskóla í iðnaðarborginni Lodz í Póllandi (1960). Eitthvað var vinnueftirliti ábótavant á þeim tíma, því ótrúlegur fjöldi var af aflimuðu fólki í borginni.

Kristof og skólafélagar bjuggu til leik sem fólgst í því að safna stigum á leið í skólann. Stigin voru metin eftir fjölda aflimaðra sem þeir sáu á leið í skólann. Fimm stig fyrir einhenta, tíu fyrir engar hendur, fimmtán fyrir hendur og ein löbb, svo voru bónusstig fyrir þá sem höfðu misst alla útlimi.

Einnig bjó eldgömul kona skammt frá skólanum, lítill kamar var um hundrað metrum frá húsinu hennar. Á hverju morgni fór konan á kamarinn, nema það tók hana um klukkustund, svo bogin og hæggeng var hún. Klukkan tólf á hverjum degi þustu skólapiltarnir upp á efstu hæð skólans, kíkktu út um gluggan til að athuga hve langt hún hafði komist. Svo var deilt út vinningsfé fyrir þá sem höfðu veðjað á rétta vegalengd.

Wolfgang

Þessa dagana er ég að ljúka við að snurfusa handrit að nýrri mynd sem kallast Stóra Planið. Þetta er leikin mynd í fullri lengd. Ég legg hér inn lítið videó af karakter sem kallast "Wolfi". Þetta er aukakarakter í myndinni. Með aðalhlutverk í verkinu fara Pétur Jóhann Sigfússon og Eggert Þorleifsson. Hann er skondin kaupi hann Wolfgang:

Handboltakvalir

Íþróttatíkin er mun áhugaverðari en pólítíkin. Þetta segi ég eftir naumt tap fyrir Dönum. Alveg brjálaður í skapinu yfir vonsku máttarvaldanna. Ekkert hægt að segja, strákarnir voru frábærir og við vorum bara óheppnir. Ég tek allar íþróttir framyfir pólítíkina á hverjum degi. Aðal elementið er hreinskilnin og einfaldleikinn á meðan í pólítík eru bakstungur, óheiðarleiki, þykjustuleiki ... . Í handbolta veit maður allar staðreynir, það eru sömu viðtöl á "repeat" síðan maður var tólf ára, en samt vill maður ávallt horfa, því þetta er svo einfalt, hreinsar hugann að ákveðnu leyti. Takk fyrir dúndurkeppni piltar. Amen.

Hjartablómin

Ég veit ekki með ykkur, en það er svo mikið sem er í gangi í kollinum á hverjum degi, mikið líf, umræður og annað.

Í hausnum á mér er ýmsum brögðum beitt, þar er harðduglegt lið sem vinnur án yfirvinnutaxta, beitir kunnuglegu málþófi þegar við á og hefur svar á reiðum höndum við hvert tækifæri. Baki brotnu vinnur það við að steypa í sjálfsréttlætingarveggina, sem verða sífellt kostnaðarmeiri. Sérstaklega þegar maður hefur oft rétt fyrir sér. Svo eru heilir kastalar sem hafa verið byggðir í kringum hjartablómin, sem nokkrar trítlandi stúlkur hafa fengið að sjá, en það var alger undantekning. Það er þegar ég sest niður í hálftíma á hverjum degi og anda inn og út (sem eru tóm leiðindi), þá sér maður glitta í þennan arkitektúr og er harðlega áminntur um eigin meðvitundarleysi. Amen.

Útlenskur bifvélavirki

Ég tók upp nokkrar auglýsingar fyrir vin minn sem rekur bílaverkstæði á föstudaginn. Ætla hérna að deila með ykkur einni. Mér datt þetta í hug þegar ég var að ryksuga um daginn (gerist ekki oft, þ.e. ryksuga þ.e.). Þessi drengur, hann Zlatko er áhugaverður maður, hann kom hingað eftir stríðið í Júgóslavíu sem flóttamaður og hefur komið áru sinn vel fyrir borð.

Hér má sjá fyrstu auglýsinguna fyrir Bílaþjóninn