Ástarblaður

Páll Ólafsson orti ófá ástarljóðin - kveðskapurinn er slíkur að maður skammast sín fyrir að kunna ekki íslensku. Ég er þrjátíuogeins árs gamall, og hljóma kannski áttræður við þetta blaður, en þegar söngfuglar landsins rembast við berja saman einhver hljóð þá eru nokkrar setningar sem koma fyrir aftur og aftur s.s. "Von og trú" (mjög vinsælt) "Í hjarta mér" (algengt) að ógleymanlegum veðurspám frá Nylon (mikið tala um él, vetur, snjó og rigningu).

Ég geri mér fullkomlega grein fyrir að þetta er nöldur frá mínum innri gamla manni, en ég verð stundum að gera þeirri hlið til geðs. Læt eitt gæsahúðarvaldandi stykki fylgja frá téðum Páli:

Gegnum myrkur gegnum él,
Gegnum fell og hálsa,
sé ég þig og sé þig vel,
saklausa og frjálsa,
blómleg eins og blóð í snjó,
blunda á kodda þínum,
æ hvað þú mín augnafró,
ert nú fögur sínum.

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 22.1.2007 kl. 17:41]

Mín gamla innri kona er algerlega sammála þér um hinn ljóðræna viðbrennda hafragraut sem virðist vera við lýði í ljóðagerð nútímans í dægurpopparaveröldinni.

[SM, 23.1.2007 kl. 00:24]

,,blóð í snjó" er það ,,blómlegt"? Sorry næ þessu ekki.

[Birgitta Jónsdóttir, 23.1.2007 kl. 13:56]

Það sem er flott við þetta ljóð er að það er ekki hlutbundið, gæti verið ástarljóð til landins, til lífsins eða til konu.

[Ólaf de Fleur Jóhannesson, 23.1.2007 kl. 20:30]

Góð komment frá ykkur. Takk. Óli

[Ásgrímur Kristján Sverrisson, 25.1.2007 kl. 14:00]

Hæ Óli, jú gott stöff en nú verða til hugrenningatengsl og leiðin liggur að einu fegursta ástarljóði sem ort hefur verið á íslenska tungu. Nei, það er ekki Ástarstjarnan og ekki Augun þín... heldur

Hörkustykki:

Hún er svaka pía,                                                                               ég fíla hana vel,                                                                                 og ef ég fær mér nýja,                                                                       ég aftur hana vel.

Hörkustykki, hörkustykki, hörkustykki framan á sér...                  o.sv.frv.

Ljóðið er eftir Jakob Frímann og fylgir fjörlegt lag með. Tjáði Jakobi þessa skoðun mína fyrir fáeinum árum og hafði hann ekki gert sér grein fyrir stöðu ljóðsins í íslenskum bókmenntum.

Þetta er fallegt kvæði og einlægt. Í raun sjaldséð að karlmaður geti orðað tilfinningar sínar til konu með jafn skýrum og einföldum hætti.

Bestu kveðjur, Ási.