Naselmemorandum

Lyktarskynið er öflugasta tímavélin. Í sekúndubrot finnur maður hina og þessa lykt og tengir ósjálfrátt við eitthvað minningarkornið.

Þetta finn ég vel þegar ég fer og skokka. Ég hleyp einhvern hring hér í miðbænum þar sem misprúðar vindáttir ráðast að manni. Við þetta fer allt af stað. Eina stundina er ég kominn á táningsaldur á leið til vinnu til pabba, svo er ég kominn á Héraðstmót í Saurbæ, vaknandi heima í Búðardal með Andrésblöðin á víð og dreif tilbúin að hoppa fram úr og hlusta í milljónasta skipti á Dýrin í Hálsaskógi.

Þetta hefur gert það að verkum að ég er mun duglegri við að skokka heldur en áður. Nánast hlakkar mig til að hoppa út á hverjum degi öfugt við þá daga sem maður barðist við sannfæringavél heilans um að maður gæti bara gert þetta á morgun eða hinn, eða að manni væri allt í einu illt í fætinum.

Ég er að segja ykkur það, nasel-memorandum, þrælvirkar.

Athugasemdir

[Eva Þorsteinsdóttir, 4.6.2007 kl. 19:24]

Ilmvatnið Poison minnir mig reyndar alltaf á gömul gelgjufyllerí....... en það er nú önnur saga :)

[Ólaf de Fleur Jóhannesson, 4.6.2007 kl. 20:27]

Frábært, maður trítlar í kringum það að vera skáldlegur og það er eyðilagt með Poison ilmvatni. hehe :)

[Eva Þorsteinsdóttir, 4.6.2007 kl. 22:00]

En þetta var nú samt ansi skáldlegt hjá þér..... ætla nú ekkert að reyna að skafa utan af því ;)