Olaf de Fleur

------ Menntamálaráðherra:

Heil og sæl Katrín,
Veit að þú ert upptekinn, hef þetta því stutt og skýrt. Þetta varðar
kvikmyndagerð og niðurskurð á henni.

Ég er með tvær spurningar og þætti vænt um ef þú gætir svarað þeim svo
ég og aðrir kvikmyndagerðarmenn skilji hversvegna á að ganga frá
okkur.

1) Það er ekkert mál að það sé skorið niður í kvikmyndagerð eins og
öðrum greinum á þessum tímum. Hinsvegar svíður all svakalega undan
skurði þínum á Kvikmyndasjóð sem af algjörlega óskiljanlegum ástæðum
var mun drýgri en í öðrum menningargreinum. Mér þætti vænt um að fá
skýringar á því. Hvers vegna Kvikmyndagerð var sérstaklega tekin fyrir
í þessari menningarfórn.

2) Hvernig í ósköpunum stendur á því að RÚV er hætt að kaupa íslenskar
kvikmyndir. Hvernig stendur á því að RÚV geti lýst slíku yfir. Þetta
kemur upp um algjöra vanþekkingu þeirra sem að þessu máli standa. RÚV
hefur eytt einungis í kringum 60 milljónum árlega í kaup á
heimildamyndum og kvikmyndum. Kaupverð á kvikmyndum hefur verið
þolanlegt, kaupverð á heimildamyndum fyrir neðan allar hellur. Þessa
litla upphæð, 60 milljónir, hefur þó auðnað kvikmyndagerðarmönnum að
sækja um í erlenda sjóði eins og Media, Eurimages, að ekki sé minnst á
Norræna kvikmyndasjóðinn sem hefur það sem skilyrði að selt sé til
Ríkissjónvarps.

Með miklum niðurskurði á sjóðnum er nánast búið að ganga frá
Kvikmyndagerð um sinn í þessu landi. Með yfirlýsingu RÚV um að kaupa
ekki íslenskar kvikmyndir er endanlega búið að drepa greinina.

Þetta þýðir að ef ég eða aðrir ætlum að gera kvikmynd án styrks frá
Kvikmyndasjóð þá er það ómögulegt þegar RÚV er líka úr leik, því RÚV
er hliðarvörður af ýmisskonar fjármögnunar-möguleikum.

Svo ég orði það mjúklega, þetta verður að laga hið all-snarasta.

Bestu kveðjur yfir,
Olaf de Fleur
www.poppoli.com

------ Páll Magnússon:

Sæll Páll,

Ég get skilð að þú sért í erfiðri aðstöðu varðandi niðurskurð á RÚV,
geri hinsvegar athugasemd við há-alvarlega villu í ákvörðun þinni
varðandi að kaupa ekki íslenskar kvikmyndir.

Hvernig stendur á því að RÚV geti lýst slíku yfir. Þetta kemur upp um
algjöra vanþekkingu þeirra sem að þessu máli standa. Hvar er
menningarhlutverkið statt í þessari jöfnu.

RÚV hefur eytt einungis í kringum 60 milljónum árlega í kaup á
heimildamyndum og kvikmyndum. Kaupverð á kvikmyndum hefur verið
þolanlegt, kaupverð á heimildamyndum fyrir neðan allar hellur. Þessa
litla heildarupphæð, 60 milljónir, hefur þó auðnað
kvikmyndagerðarmönnum að sækja um í erlenda sjóði eins og Media,
Eurimages, að ekki sé minnst á Norræna kvikmyndasjóðinn sem hefur það
sem skilyrði að selt sé til Ríkissjónvarps.

Með miklum niðurskurði á Kvikmyndasjóði er nánast búið að ganga frá
Kvikmyndagerð um sinn í þessu landi. Með yfirlýsingu RÚV um að kaupa
ekki íslenskar kvikmyndir er endanlega búið að drepa greinina.

Þetta þýðir að ef ég eða aðrir ætlum að gera kvikmynd án styrks frá
Kvikmyndasjóð þá er það ómögulegt þegar RÚV er líka úr leik, því RÚV
er hliðarvörður af ýmisskonar fjármögnunar-möguleikum.

Þessa yfirlýsingu verður að draga tilbaka sem fyrst, því þetta
einfaldlega gengur alls ekki. Ástandið hefur oft verið brösótt í
samvinnu RÚV og kvikmyndagerðarmanna, en þarna er farið all svaklega
yfir strikið.

Það er svo einfalt, að kvikmyndagerðarmenn lifa ekki án RÚV. Þó
upphæðir séu mjög misgóðar, þá drepur þetta okkur endanlega að hafa
ekki samstarf við ríkisstöðina.

Vona innilega að þetta verði skoðað án tafar og lagað.

Bestu kveðjur yfir,
Olaf de Fleur
www.poppoli.com

Það er komin framleiðslutími á ný, æfingar, búningar, myndavélar og önnur vopn fyrir næstu mynd eru á smíðaverkstæðinu. Myndin ber vinnuheitið "Laxdæla Lárusar".

Framleiðsla okkar varð fyrir miklum skakkaföllum í síðustu viku. Þar sem Harpa Arnardóttir er kona, var ætlunin að greiða henni lægra en körlum eins og venja er. Þetta breyttist snögglega þegar hún fékk Grímuverðlaun og setti þar með fjárhagsáætlun í skástöðu. Mikið kapp verður lagt á að draga úr mikilvægi Grímuverðlauna á næstu æfingum til að ná niður fékostum.

Einhversstaðar í LA. Hátíð fyrir Stóra Planið.
Ferðafélagi Stefan Schaefer. Mikið af ótrúlega góðum bröndurum sem of fáir heyra.
Mikið af fundum, mikið af peningum hérna. Mikið af framtíðardraumum sem deyja. Viðreynsla við það að fá húsið með sundlauginni sem verður bara notuð einu sinni.

Hitti Irving, hann er smámæltur, ætlar að gera mynd um hversu mikið hann varð fyrir einelti í skóla. Talar um hversu mikið hann þarf ekki að heilsa fallegum stelpum, því annars koma þær ekki til hans. Má ekki segja að þær séu fallegar, virkar ekki að hans mati. Brjóstumkennanlegur drengur sem lífið hefur klofsparkað aðeins of oft.

Gloria, kynnti okkur fyrir slatta af liði hjá risafyrirtæki, mikið af ást, á LA mælikvarða. Endurgerð á Stóra Planinu, mikið talað og malað. Var á Íslandi, fín stúlka.

Vaknað í morgunleikfimi í herberginu. 25 stig. Fundir. Kvikmyndahátíðir eru góðar fyrir sálina, ekki einn að stræva heldur allir. Afslöppun, gegnumsýn á tilgangsleysið í tilganginum.

Santa Monica, ströndin og parísarhjólið. Ofaní, frískandi.

Á Roosevelt hótelinu þar sem Marlyn var.

Það eru mikilvægir hlutir í lífinu, svo eru ómikilvægir og líklega eitthvað grátt svæði þarna á milli. Ástin er oft talin til mikilvægu hliðarinnar, eflaust út af einhverjum annarlegum ástæðum samfélagsins. Á milli þess sem maður les Halldór Laxness við rauðvínsglas í penthouse íbúðinni minni hérna við Skúlagötu þá hlusta ég á sannkallaða fagurtónlist.

Hérna er eitt slíkt, sem fjallar um gervi-greindarveruna Önnu, og drenginn blíða sem er orðinn ástfanginn af henni á spjallrás. Afar nútímalegt ljóð sem með góðan boðskap, því jú, viti menn, Anna er alvöru sænsk ljóshærð stúlka.

Af þessu má sjá hversu ógurlega upptekinn ég er þessa dagana.